Uprava za zaštitu kulturnih dobara donijela je Rješenje kojim se Mostu na Bistrici utvrđuje status nepokretnog kulturnog dobra od lokalnog značaja.
Most je izgrađen krajem XVII ili početkom XVIII vijeka na nešto visočijim obalama bistričke doline, na raskršću sela i katastarskih opština Gubavač, Pečarska i Voljavac u Opštini Bijelo Polje. Nesumnjivo je bio dio putne infrastrukture Otomanskog carstva na Balkanu. Izricana su i saznanja da je prvobitni most na Bistrici izgrađen u antičkom periodu pa se u pojedinim napisima imenuje kao Rimski most na Bistrici. Nije sačuvano i za sada nije poznato ime graditelja, niti zadužbinara.
Dužine je oko 25 metara, sa starim gazištem širine oko 3,20 m i proširenjem od oko 0.80 m iz perioda njegove posljednje sanacije, prije pedesetak godina. Izgrađen je sa centralno širim i po jednim manjim lučnim otvorom ka obalnim stranama, fino klesanim, krupnijim tesanicima lokalnog punog kamena i lake sige, složenih u pravilnom nizu za rubne djelove lukova mosta, a između tih partija je kamen, dominantno siga nepravilnog oblika, i sitniji komadi ugrađeni i ''vezani'' sa širim i širokim fugama.
Stručno tijelo koje je formirala Uprava za zaštitu kulturnih dobara za sprovođenje postupka utvrđivanja kulturne vrijednosti i izradu elaborata o valorizaciji nepokretnog dobra Most na Bistrici, procijenilo je da ono posjeduje autentičnosti i integritet, jedinstvenost i rijetkost u okviru svoje vrste, a ima i visok stepen očuvanosti. Takođe, posjeduje istorijske, arhitektonske, građevinske, ambijentalne, tehničke i druge vrijednosti.