Odluka u korist Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava u Strazburu u predmetu Romagnoli protiv Crne Gore

Evropski sud za ljudska prava u Strazburu donio je odluku u predmetu Romagnoli protiv Crne Gore i odlučio da odbaci predstavku kao neprihvatljivu zbog zloupotrebe prava na predstavku u smislu člana 35 stav 3 i 4 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. 

Predstavka je podnijeta zbog ekstradicija podnosioca predstavke u Sjedinjene Američke Države (SAD), gdje je bio suočen sa neodređenom zatvorskom kaznom, odnosno doživotnom kaznom zatvora bez mogućnosti uslovnog otpusta, čime je navodno povrijeđen član 3 Evropske Konvencije (zabrana mučenja), obzirom na krivičnu sankciju koja mu je prijetila tamo. 

Podnosilac predstavke je italijanski državljanin koji je 16. decembra 2014.godine lišen slobode na aerodromu u Podgorici, po potjernici koju je raspisao Interpol. Potjernica je raspisana na osnovu optužnog predloga Okružnog suda SAD-a za južni distrikt Njujorka, po kojem je podnosilac predstavke osumnjičen za krivična djela zavjere radi ubijanja službenika i zaposlenih lica SAD i zavjere radi obezbjeđenja materijalne podrške ili resursa za stranu terorističku organizaciju. Jedna od mogućih krivičnih sankcija za navedena djela je bila i doživotna kazna zatvora. Na saslušanju kod istražnog sudije Višeg suda u Podgorici, koje je obavljeno u prisustvu prevodioca i advokata, podnosilac predstavke je izjavio da razumije što mu je stavljeno na teret i složio se sa skraćenim postupkom ekstradicije. Dana 20.januara 2015.godine donijeto je rješenje kojim se dozvoljava ekstradicija podnosioca predstavke u SAD. Na navedeno rješenje je uložena žalba, koja je odbijena od strane Apelacionog suda Crne Gore. Podnosilac predstavke je izručen nadležnim američkim organima 25. februara 2015.godine.

Punomoćnik podnosioca predstavke je 23. februara 2015.godine podnio predstavku Evropskom sudu za ljudska prava sa žalbom da je predmetna ekstradicija izvršena suprotno članu 3 Konvencije. Prema praksi Evropskog suda za ljudska prava, ekstradicija državama u kojima se za određena krivična djela može izreći doživotna kazna zatvora bez mogućnosti uslovnog otpusta, može u određenim okolnostima dovesti do povrede zabrane mučenja, zbog čega su države koje vrše izručenje u obavezi da posebno ispitaju takve okolnositi i pribave određene garancije prije nego izvrše izručenje traženog lica. Predstavka je 23. oktobra 2017.godine dostavljena na izjašnjenje Kancelariji zastupnika Crne Gore pred Evropskim sudom za ljudska prava. U postupku pripremanja odbrane, Kancelarija zastupnika je došla do podatka da je podnosilac predstavke, nakon ekstradicije u SAD, pred nadležnim sudom priznao krivicu, nakon čega je osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 48 mjeseci, pri čemu je izašao na slobodu 8. septembra 2017.godine. Navedene podatke punomoćnik podnosioca predstavke nije predočio Evropskom sudu u predstavci, niti bilo kojim dopisom nakon toga. Štaviše, u svom odgovoru na izjašnjenje Kancelarije zastupnika, punomoćnik podnosioca predstavke je istakao kako u momentu podnošenja predstavke nije mogao da zna ishod postupka u SAD-u, zbog čega navedene činjenice nemaju uticaj na osnovanost predstavke. 

Evropski sud je u svojoj odluci podsjetio da su u skladu sa Pravilom 47 stav 7 Pravilnika Suda, podnosioci predstavke dužni obavještavati Sud o svim okolnostima od značaja za predstavku. Nepotpune, a samim tim i pogrešne informacije, mogu da dovedu do zloupotrebe prava na predstavku, naročito ukoliko se informacija tiče same suštine predmeta, a nema dovoljnog objašnjenja za neotkrivanje tih informacija. Obzirom na značaj pomenutih informacija, a naročito da je podnosilac predstavke osuđen na 48 mjeseci zatvora, te da je u momentu dostavljanja predstavke Kancelariji zastupnika već bio na slobodi, Evropski sud za ljudska prava je smatrao da je ponašanje podnosioca predstavke bilo u suprotnosti sa svrhom prava na pojedinačnu predstavku kako je predviđeno članom 34 Konvencije. Shodno tome, odlučio je da odbaci predstavku u cjelosti zbog zloupotrebe prava na predstavku na osnovu člana 35 stav 3 i 4 Konvencije.

Ova odluka Evropskog suda je pravosnažna danom donošenja i podnosilac predstavke nema pravo žalbe.